Zo. Waar ben ik nou toch?

Geachte lezer,

Zo. Daar ben je dan ineens, in Canada... Echt vet! Vliegen is echt ongelofelijk fantastisch en wonderbaarlijk! Ineens gingen we heel erg hard en zo mogelijk nog schuiner, t was echt niet te geloven dat zo'n ontzettend groot en toch wel lomp vliegmachien zomaar de lucht in kan schieten en daar nog blijft hangen voor de komende 8 uur ook. Ik had een plek naast het raam en niemand naast me, sterker nog, er lagen allemaal gasten languit over vier stoelen heen een tuk te doen. Het uitzicht was ook heel mooi, eerst allemaal mieren autotjes en nog even de kust gezien. Urenlang tegen prachtige wolken aan gekeken, allemaal prachtige structuren en andere gekkigheden gezien. Af en toe zaten er flinke gaten in de wolken en zag ik stukken van het zuiden van Engeland en Wales. Ik ben prima verzorgt door een leger stewardessen, op een gegeven moment heb ik maar gedaan alsof ik sliep, zodat ik niet nog meer hoefde te eten of te drinken. Aan de andere kant van de oceaan kwamen we aanvliegen of New Foundland en daarna vlogen we schuin naar beneden, overal een supergaaf niemandsland heen. Heel af en toe was er een weg te zien, maar over het algemeen waren het bevroren meren, rivieren, riviertjes en bergen en heuvels wat de klok sloeg. Landen was net iets minder vet dan opstijgen, maar krijgt toch wel een dikke 8. Gelukkig kreeg ik bij de 'Immigration Section' een werkvergunning in mijn paspoort geniet! Ik heb nu al iets overgehouden aan deze tocht! Wiehoe. Maar goed, de jeugdherberg wilde me gelukkig afgelopen nacht ook al herbergen dus ben ik met de bus vertrokken, die deed er 45 minuten over... De eerste twee uitgerekte limousines waren meteen een feit! Nadat ik mijn spullen op een bed had gegooid, ben ik alvast een blokje rond gelopen in de stad, en het blijkt dat er hier echt rook uit de putdeksels in de straat komt!! ;-) Het blokje werd steeds groter en toen kon ik de naam van de straat van de jeugherberg niet meer herrinneren... Na een goede en warme douche lekker vroeg in mijn bedje gekropen. Vanochtend was ik vroeg wakker, we slapen met zes dames op een 'dorm'. Pas om 9.30 worden hier, weliswaar gratis, pannenkoeken als ontbijt geserveerd. Toch ben ik vertrokken, ben met een Japanse dame ontbijt gaan halen en ben richting CN Tower vertrokken. Het vriest overdag een paar graden, maar het is best wel helder. Alleen met die wind erbij ben ik toch af en toe wel geneigd om een winkel of wat dan ook binnen te vluchten. Boven, op 327 m ofzo, was het uitzicht echt spectaculair! Ik zie op deze pc niet zo snel een USB poort, dus op de foto's moeten jullie nog even wachten. Vanmiddag ben ik naar het Royal Ontario Museum gegaan, echt heel erg groot, met heel veel afdelingen. Over de Unuit, Indianen, hele delen over Europa, over dieren in alle soorten en maten en ga zo maar door. Over Chinezen, echt over van alles. En overal waren relaxte banken en stoelen, om naar de kunst te kijken. Na het museum ben ik over het universiteitsterrein terug richting de " Canadiana Inn' gelopen. M'n avondeten bestond uit een heuse hotdog (uit zo'n kraampje op de hoek van de straat) en Dr Pepper. Ze zijn nu achter me, hier in de jeugherberg aan het BBQ-en. Idioten. Maar goed, ik vind de mensen hier in Toronto erg vriendelijk, al minstens 10 mensen hebben me van harte welkom geheten in Canada. En dan reken ik allemaal die men welkom moeten heten, omdat dat onderdeel is van hun werk, niet eens mee. Ik heb een City Pass gekocht, waarmee ik hier de zes beste of populairste atracties in kan. Morgen wil ik naar de Toronto Zoo en misschien naar naar een kunstcetrum. Ik ga nu nog even twee boeren bellen en een slaapje doen, ik heb echt kilometers gelopen vandaag.

Ik hoop dat het met jullie ook goed gaat! Tot gauw maar weer, ik hoop gauw voor beeldmateriaal te zorgen,

Lotte